Gün içinde kaymakam ile görüştüğümde bana saat kaçta ilçede olacağımı sormuştu! Ben de mesai saatine yetişemeyeceğimi söyledim, geldiğimde kendisine ulaşmamı istedi, neden diye sorduğumda rica ettiğini ifade etti, nasıl diye sorduğumdaysa karakola uğrarsanız, onlar, bana ulaşır dedi, peki dedim. İlçeye girer girmez, ekte sokakta/caddecikte görüldüğü gibi küçücük bir yer, karakolun önündeki polis, hemen yanıma geldi ve Metin Bey hoş geldiniz dedi, ben de ilerde Özgün Kafe varmış, Mehmet Bey’e (kaymakam) iletin oradayım, dedim, hemen bir amiri geldi saniyesinde benim güvenliğimden sorumlu olduklarını, karakola geçmemizi rica etti, ben de hangi hukuki çerçevede diye sordum, nazik biçimde size yardımcı olmak istiyoruz dedi, ben de yardıma ihtiyacım olmadığını ifade ettim. Defalarca rica edince peki dedim, karakolun içine girmedik, dışarıda kamelyada oturduk, kimliğimi görmek istedi, GBT için değil, Metin Bayrak olup olmadığımdan emin olmak için, çıkardım, elimde tutarak gösterdim. Teşekkür etti. Sonra güvenlik şubeden bir başka kişi geldi, o da güvenliğimden sorumlu olduklarını, başıma herhangi bir gelmesinden endişe edildiğini, ve daha bu mealde pek çok şey söyledi. Israrla yardıma ihtiyacım olmadığını ifade etmeme rağmen, büyük bir şaşkınlık, nezaket ile hareket ederek iki kelimeden birinde sakın yanlış anlamayın diyerek beni 40 dakika eğlediler, akşam Başbağlar’a geçmek istediğimi söylediğimde asla dediler, güvenlik nedeniyle gitmeseniz iyi olur dediler. Rağmen iş yapacak biri değilim, geliş amacım kişi ya da kurumlarla inatlaşmak değil, amacım çok açık, ortak hafıza müzesi oluşturmak… Nerede kalacağını sordular, öğretmen evinde kalacağımı söyledim, aramak istediler ama müsaade etmedim, oraya doğru yürürken telefonum çaldı, yer olmadığı bilgisini verdiler, benim için aramışlar, oysa istemedim, istemediğimi tekrar dinlendiriyor, bana belediyenin misafirhanesinde yer ayırtmışlar, kabul etmedim, tekrar beni herhangi bir konuda aramamalarını rica ederek telefonu kapattım. Bu kez ikinci görüştüğüm polis aradı, benzer şeyleri söyleyerek yardım etmek istediğini, misafir etmek istediklerini ifade etti, ihtiyacım olmadığını söylersek tekrar telefonumu kapattım. Dernek başkanını aradım, sıkıntımı paylaştım, beni bir esnafa yönlendirdi, ilçenin köklü bir esnafı, gidip yemek yedim, ardından kendimi takdim ettim, kendilerine ait otelde ücretini kendim ödeyerek konakladım. Ertesi gün o esnafın aracıyla köydeki törene gittim.
8 Temmuz 2014. dönüş yolundan…
ortakhafiza 